Terug naar je wortels

Een voorbeeld over hoe het familie systeem je huidige realiteit kan beïnvloeden.

“𝘈𝘭𝘴 𝘪𝘬 𝘥𝘪𝘵 𝘩𝘢𝘥 𝘨𝘦𝘸𝘦𝘵𝘦𝘯, 𝘸𝘢𝘴 𝘪𝘬 𝘷𝘳𝘰𝘦𝘨𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘦𝘦𝘯𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘳𝘦𝘭𝘢𝘵𝘪𝘦 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘣𝘦𝘨𝘰𝘯𝘯𝘦𝘯..”

Een uitspraak van mijn vader in een gesprek tussen ons een paar dagen geleden.

Mijn ouders zijn 14 jaar geleden gescheiden, op een niet al te vrolijke manier. Veel onbegrip, verdriet en pijn is daarmee gepaard gegaan.

Sinds een aantal jaar is er weer contact en wat fijn vind ik dat! Als zoon is het zo waardevol voor mij dat mijn ouders in contact kunnen zijn met elkaar. Dat geeft een gevoel van heelheid, vreugde en liefde.

Het was zichtbaar dat hij zijn best deed om weer wat op te bouwen met haar. Ik zag het als stille hoop om de relatie weer voort te zetten waar deze geëindigd was. Maakte wel eens grappen dat het zichtbaar was dat hij zijn hengel uit had geworpen.

Zijn haak bleef leeg met een gevoel van afwijzing als gevolg. Opnieuw werd ik geconfronteerd met een scheiding. Mijn vader die dit keer afstand nam van mijn moeder.

𝑨𝒖.. 𝑫𝒂𝒕 𝒅𝒐𝒆𝒕 𝒑𝒊𝒋𝒏, 𝒆𝒏 𝒅𝒐𝒐𝒓….

Dezelfde reactie als 14 jaar geleden treed op. In het nu voelen wat er is? te pijnlijk..

Dus wat doe ik? Ik kijk vooruit en ga door met de blik op oneindig.

Totdat Nienke me uitnodigde om stil te staan bij wat er gebeurde, wat er in mij gebeurde.

Ik mocht de onrust voelen die het veroorzaakte, die me in beweging hield.

Ik mocht tot stilstand komen en helemaal in contact komen met mijn lichaam en voelen wat daar in beweging was.. Onbegrip, frustratie, boosheid! Het steeg naar mijn hoofd.

Met aanstaand weekend de start van een verdiepende ademopleiding in aantocht opende zich dit thema.
Zaterdagavond volgt een gesprek met mijn vader over wat er de afgelopen dagen passeert.

Opnieuw neemt de pijn, de frustratie en boosheid het over in het gesprek. Ik besluit om het contact met hem te verbreken. Ik vlucht..

Op zondag is de onrust, door wat er de avond ervoor heeft plaatsgevonden, voelbaar in mijn lijf. Ik ben in mezelf opgesloten en teruggetrokken.
“𝑷𝒓𝒂𝒄𝒕𝒊𝒔𝒆 𝒘𝒉𝒂𝒕 𝒚𝒐𝒖 𝒑𝒓𝒆𝒂𝒄𝒉” Hoor ik mezelf zeggen wanneer ik de mat op ga om te ademen. De situatie met mijn vader neem ik mee in deze ademreis. Ik ben bereid er in te ademen, het lucht en ruimte te geven. Daarmee ook tegemoet tredend wat er eigenlijk gevoeld wil worden.

Met mijn maatje belichten we het thema rondom verlatenheid en alleen zijn. Het raakt stukken van vroeger. De scheiding van mijn ouders en de communicatie die ontbrak omdat de pijn en de overlevingsmechanismen het overnamen.

Ik ga liggen en voel mijn lichaam. Er is spanning, enorm veel spanning.

Ik adem, diep in, diep uit en bouw het tempo op. Ik word herinnerd aan de momenten waarbij de verbinding verbroken werd, en adem er in. Spieren zetten zich vast in mijn lijf, ik voel het komen en weet dat dit de ingang is naar de pijn.

Woede openbaart zich, ik schreeuw en weet dat deze woede mijn bescherming is naar het eigenlijke verdriet wat er op volgt. Tranen komen en het gevoel van radeloosheid krijgt ruimte om gevoeld te worden. Ik huil en mag huilen, in het bijzijn van anderen mag ik mezelf openen en de diepten van mijn gevoel erkenning geven.

Een uur later komt er rust. Met mijn ogen open, de tranen nog zicht- en voelbaar, kijk ik mijn maatje aan.

𝑫𝒆 𝒏𝒂𝒂𝒌𝒕𝒆 𝒘𝒂𝒂𝒓𝒉𝒆𝒊𝒅 𝒅𝒊𝒆 𝒏𝒂𝒂𝒓 𝒃𝒖𝒊𝒕𝒆𝒏 𝒎𝒐𝒄𝒉𝒕 𝒌𝒐𝒎𝒆𝒏, 𝒊𝒏 𝒄𝒐𝒏𝒕𝒂𝒄𝒕 𝒈𝒆𝒃𝒓𝒂𝒄𝒉𝒕, 𝒉𝒆𝒍𝒆𝒏𝒅.

Mijn lichaam is moe en heeft voelbaar veel spanning losgelaten. Oude vastgeroeste informatie die weer vrij is gekomen, gevoeld en ervaren.

Maandag is er helderheid en besef ik dat ik mijn pijn in contact mag brengen met mijn vader.

We bellen, en spreken over onze pijn. Blootgevend aan elkaar waar het daadwerkelijk om draait: 𝑶𝒏𝒔 𝒗𝒆𝒓𝒍𝒂𝒏𝒈𝒆𝒏 𝒏𝒂𝒂𝒓 𝒗𝒆𝒓𝒃𝒊𝒏𝒅𝒊𝒏𝒈 𝒆𝒏 𝒍𝒊𝒆𝒇𝒅𝒆.

Tijdens het gesprek zijn de projecties aanwezig en emoties voelbaar, het wordt echter gedragen door de bereidheid het in contact te brengen, er niet voor weg te lopen.

𝑬𝒊𝒏𝒅𝒈𝒐𝒆𝒅, 𝒂𝒍𝒈𝒐𝒆𝒅?

Dat zou te makkelijk zijn. We mogen met elkaar relateren, dat is een werkwoord.

De bereidheid om dat aan te gaan maakt dat we als gezin hebben besloten om middels familie opstellingen patronen zichtbaar te willen maken. Zodat een ieder van ons zich vrijer in het familie systeem kan bewegen en ons liefdevol met elkaar kunnen verbinden. Daar is moed voor nodig!

𝑳𝒐𝒐𝒑 𝒋𝒊𝒋 𝒐𝒐𝒌 𝒘𝒆𝒍 𝒆𝒆𝒏𝒔 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒔𝒊𝒕𝒖𝒂𝒕𝒊𝒆𝒔 𝒘𝒆𝒈, 𝒆𝒏 𝒃𝒍𝒊𝒋𝒗𝒆𝒏 𝒛𝒆 𝒋𝒆 𝒂𝒄𝒉𝒕𝒆𝒓𝒗𝒐𝒍𝒈𝒆𝒏?

Alle vastgezette of onderdrukte energie zal zich blijven aandienen, totdat het wordt gevoeld en volledig de ruimte krijgt. Er zijn tegenwoordig zoveel mooie manieren om daar invulling aan te geven. Wat past bij jou?

Tijdens het weekend van 1-3 december biedt retraite De Verademing de mogelijkheid om dieper contact te maken met thema’s die naar de voorgrond komen en je aandacht vragen.

Voel je de uitnodiging om het werkelijk aan te gaan, met jezelf?

Je bent harte welkom.